อุปกรณ์ไฟฟ้า

ขั้นตอนง่ายๆ แต่พื้นฐานในการวิวัฒนาการของตัวเก็บประจุเกิดขึ้นโดยนักดาราศาสตร์ชาวอังกฤษ John Bevis ในปี ค.ศ. 1747 เมื่อเขาแทนที่น้ำด้วยฟอยล์โลหะที่บุผิวด้านในของแก้วและอีกอันปิดผิวด้านนอก คาปาซิเตอร์รูปแบบนี้ที่มีตัวนำยื่นออกมาจากปากขวดและสัมผัสกับวัสดุบุผิว อุปกรณ์ไฟฟ้า มีลักษณะทางกายภาพหลักคือ ตัวนำไฟฟ้า 2 ตัวในพื้นที่ขยายถูกแยกออกจากกันเกือบเท่าๆ กันโดยชั้นฉนวนหรืออิเล็กทริกที่ทำให้บางที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณสมบัติเหล่านี้ยังคงอยู่ในตัวเก็บประจุสมัยใหม่ทุกรูปแบบตัวเก็บประจุเรียกอีกอย่างว่าคอนเดนเซอร์โดยพื้นฐานแล้วเป็นแซนวิชของวัสดุตัวนำสองแผ่นคั่นด้วยวัสดุฉนวนหรือไดอิเล็กตริก หน้าที่หลักคือเก็บพลังงานไฟฟ้า ตัวเก็บประจุแตกต่างกันในขนาดและการจัดเรียงทางเรขาคณิตของเพลตและในชนิดของวัสดุไดอิเล็กตริกที่ใช้ ดังนั้นจึงมีชื่อต่างๆ เช่น ไมกา กระดาษ เซรามิก อากาศ และตัวเก็บประจุด้วยไฟฟ้า ความจุอาจคงที่หรือปรับได้ในช่วงของค่าต่างๆ เพื่อใช้ในการปรับแต่งวงจร